असचं.....

तुझं माझं प्रेम कुणापासून लपलं नाही
म्हणुनच का ते कुणालाही रुचलं नाही
++++++++++++++++++++++++++
आयुष्याच्या वाटेवर बरं वाईट सारचं घडलं
शेवटी मात्र दोघांनाहि आपलं मी पण नडलं
++++++++++++++++++++++++++
घड्याळ्याचे काटे फिरतात काळ मात्र थांबला आहे
वाट तुझी पाहण्यात वसंतही लांबला आहे
++++++++++++++++++++++++++
मार्ग तुझा माझा वेगळा बोलुन सखे निघून गेलिस
नकळत येउन बोचणारी एक आठवण ठेउन गेलिस
++++++++++++++++++++++++++
आठवण तुझी आली की मनं प्याला भरतं
शेवटी दोघं रितेच हे त्याला देखिल कळतं

मी एक पक्षी

मी एक पक्षी ... पंख नसलेला
सिमेंटच्या घरट्यात अडकून बसलेला

ईच्छा कितिही असली तरी उडणं मला शक्य नाही
पटकन मिळतील पंख असा जादुचा मंत्र नाही
कसा उडून जाउ सांगा प्रपंच आहे मागे
कितिही नकार दिला तरी जुडले आहेत धागे

बरं नुस्ती झेप घेउन थोडिच काही होणाराय
घरट्यातल्या पिल्लांनकडे लक्श्य कोण देणाराय
म्हणुन आता सर्व सोडून घरटं पक्कं करतोय
पंख मिळे पर्यंत मी जमिनिवरच चालतोय

असा मी एक पक्षी ... पंख नसलेला
सिमेंटच्या घरट्यात अडकून बसलेला

एक गरम चहा

मी आणि मित्र माझा, एक गरम चहा
आयुष्यातला गुंता सारा दूर करतो पहा

सौ जेव्हा माझी कधी भडकते माझ्यावर
प्रेमच राहिलं नाही तुझं म्हण्ते घरी गेल्यावर
एक चहाचा गरम कप मी आणुन देतो तिला
म्हण्तो विसर सारं काही साडी घेऊया तुला

आई वडील जेव्हा माझे येतात माझ्या घरी
घरतलं भांड कधी न रहालाय वाजल्या परी
लगेच सर्वांसाठी मी करतो गरम चहा
म्हणतो सिरीयल टिव्हिच्या थोड्या कमी पहा

कामावरून बॉस जेव्हा ऑफिसातला भडकतो
सुट्टी मला देण्यावरून तो जेव्हा अडकतो
मगवतो मी त्याच्यासाठी एक गरम चहा
म्हण्तो काम सारं करतो सुट्टीच ते पहा

चौकातला मामा जेव्हा सिग्नल साठी अडवतो
चलान साठी त्रास देउन उगाच मला नडवतो
त्याला सुधा देतो मी खर्च चहा पाण्याचा
तुम्ही काय मी काय मार्ग एकच जाण्याचा

कुणास ठाऊक कसा पण हा मित्र आहे खरा
अडकलेली कामे लावतो मार्गी भरा भरा
विश्वास नसेल बसत तर करून तुम्ही पहा

चिऊ आणि काऊ

एक होती चिऊ, एक होता काऊ
एक होती चिऊ, एक होता काऊ
म्हणाले सोबत बाजाराला जाऊ

चिऊ नि घेतल्या पिशव्या दोन
म्हणाली आणखिन येताय कोण
काऊ नी काढली गाडी लगेच
म्हणाला आपण जाउया दोघेच

पोचले दोघे पण बाजारात
ऐकून भाव पडले विचारात
काऊ ला तर फूटला लगेच घाम
येवढ्याश्या भाजिला क इतका दाम

चिऊ नि घेतला पावभर भोपळा
खिसा झाला लगेच मोकळा
काऊ नि घेतले भरताचे वांगे
म्हणाला खायिल सर्वांन सन्गे

चिऊ ने मग विचारला बटाट्याचा भाव
म्हणाली पावभरच तुम्हि द्या राव
काऊ नि घेतले काकडी आणी मुळे
म्हणाला कोशिंबीर चांगली जुळेल

परतिला दोघे निघले मग
चिऊ म्हणाली थकले बघ
म्हणाला काऊ घेउ उसाचा रस
नाही तर घेउया सरबत खस

दोघेही पोचले वापस घरी
म्हणाले मजा आली खरी
एक होती चिऊ, एक होता काऊ
म्हणाले सोबत बाजाराला जाऊ

बाबा मला...

बाबा मला नको सांगूस गोष्ट उडत्या पाखरांची
नको गाऊस अंगाई निजणारया वासरांची

तु मला फक्त सांग मी कशी जींकु लढाई
काहिच मिळत नाही फक्त करून पढाई

म्हणू नकोस तु हे नाही आहे खरं
बोलण्या पुरतच सारं हे वाटतं बरं

रोज पहातो मी तुला तिच लढाई लढतांना
अपयशाचे घाव सोसून घायाळ होऊन फिरतांना

मला देखिल आता पासुन तयारी हवी करायला
भल्या भल्यांना लाविन मी मैदान सोडुन पळायला

बरेच दिवस

बरेच दिवस झाले होते कविता कुठली लिहून
पडली होती वही तशिच अर्धी कविता घेऊन

आज मात्र अगदी सहज दोन शब्द सुचले
अर्ध्या माझ्या कवितेला ते बघा रुचले

सारं कसं मोजून मापून ताला सुरात बसलं
भरलेलं ते वहिचं पान पुन्हा पुन्हा हसलं